Inhoudsopgave
De Australische Herder is een verbluffende hond en wie het ras een beetje kent en er een beetje tijd mee heeft doorgebracht, zal ongetwijfeld verkocht zijn.
De ‘Aussie’ is een van de meest slimme honden die er bestaan en daarnaast is het dier ook nog eens enorm mooi. Dat heeft de viervoeter natuurlijk te danken aan zijn originele kleurencombinaties die eigenlijk vooral bij dit hondenras voorkomen op deze manier.
In dit artikel gaan we het hebben over die verschillende kleuren en focussen we ons met name op de bruine Australische Herder.
👋 Voordat je verder leest…
Hieronder kan je je inschrijven voor onze Australische Herder nieuwsbrief. Daarin delen we de handigste tips, interessante artikelen en soms ook kortingsacties.
We zouden het heel erg leuk vinden als je je inschrijft. Als bedankje sturen we je direct een PDF met 52 geniale tips voor jouw Australische Herder!
De kleuren en kleurpatronen van de herdershond
De Australische Herder heeft een grote verscheidenheid aan kleuren, maar als we de Nederlandse eisen van het hondenras erbij halen, dan kunnen we vier distinctieve kleuren herkennen.
Belangrijk is om hierbij het begrip ‘Merle’ te beschrijven. Dat is het gen dat een patroon in de vacht geeft dat spikkels of een bijna als ‘schimmel’ te beschrijven kleur geeft.
Omdat het zwart dus ‘verschimmelt’ wordt de zwarte Merle ook wel beschreven als blauwe Merle. Over het algemeen worden rode tinten steeds bruiner naarmate het dier ouder wordt.
In de onderstaande tabel kun je een overzicht zien met de meest voorkomende kleuren en combinaties aan kleuren die voorkomen binnen dit ras.
| Basiskleuren * | Combinaties en patronen | |||
| Zwart | Egaal * | en Tan | Tweekleur | Driekleur |
| Blauw Merle | Merle | Merle en Tan | Merle en Wit | Merle, Wit, Tan |
| Rood | Egaal * | en Tan | Tweekleur | Driekleur |
| Rood Merle | Merle | Merle en Tan | Merle en Wit | Merle, Wit, Tan |
* De basiskleuren van de Australische Herder komen eigenlijk nooit voor als egale vachtkleur en zijn altijd in combinatie met (in ieder geval een kleine vlek met) andere kleuren.
Meer over de rode Australische Herder
Als dat nog niet duidelijk was, willen we dat nu duidelijk maken: de kleur rood is eigenlijk precies hetzelfde als de kleur bruin en die twee termen kunnen door elkaar heen worden gebruikt. Als we het hebben over de rode Aussie, dan moeten we daarbij zeggen dat het eigenlijk niet voorkomt dat een dergelijke rashond helemaal egaal bruin is. Er is altijd wel een witte vlek te vinden op de borst of op de buik. Ook zijn de poten dan vaak van een kleur tan. De rode Australiër heeft rozige lippen, een rozige neus en ook zijn oogranden zijn roze.
Let op: Alles dat je wilt weten over jouw Australische Herder wordt ook uitgebreid behandeld in Australische Herder Handboek (100+ pagina’s). Je kan het handboek bekijken via deze link.
De ogen van de bruine Aussie
Erg opvallend bij deze rashond zijn de kleuren van de ogen.
Die kunnen sterk variëren per hond. De meest voorkomende kleuren van de ogen van Aussies met een bruine of rode vacht zijn bruine ogen, amberkleurige ogen of zelfs blauwe ogen.
Wist je dat Aussies met andere vachtkleuren een nog breder assortiment aan oogkleuren hebben: er zijn hier zelfs bruin-blauwe ogen in de vorm van marmer en soms komen er zelfs twee verschillende kleuren oog voor.
Let op bij de Merle honden
De Australische herdershonden zijn niet de meest gezonde rashonden die er op onze planeet rondlopen en de viervoeter kan aanleg hebben tot epilepsie en blindheid.
Die problemen kunnen zeker verergeren naarmate er meer van het gen ‘Merle’ in de genenpoel van de hond zit. Het wordt daarom dus afgeraden om te fokken met zowel een Merle vader reu als een Merle moeder teef – die dieren hebben namelijk meer kans om slechtziend en zelfs blind te worden maar ook slechthorend en zelfs doof.
Voordat we verder gaan, willen we natuurlijk ook wel een beetje geschiedenis geven over de rashond en hoe hij aan zijn kleuren kwam.
Hoe de Aussie ontstond en hoe hij aan zijn kleuren kwam
De Australische Herder ontstond in het zuidwesten van Amerika. Ja, je leest het goed – het dier komt oorspronkelijk dus eigenlijk helemaal niet uit Australië.
De naam dankt de viervoeter aan het feit dat er Europese herdershonden waren die in Australië werden gebruikt en die uiteindelijk met migranten uit Australië naar Amerika kwamen.
Eigenlijk stamt de Australische Herder dus gewoon af van een mix van Europese herdershonden, Spaanse, Britse en wellicht ook Duitse. Soms wordt het dier ook wel ‘Californische Herder’ genoemd.
Waarom men begon te fokken
Net als in Europa fokten de Amerikaanse ranchers met de herdershonden om er gewoon een slimme en intelligente werkhond uit te krijgen.
Ze wilden een hond die mee kon helpen op de boerderij om schapen te hoeden en wellicht ook ander soort vee, zoals koeien, op te jagen.
Als we kijken naar foto’s van het dier uit die tijd – de laatste jaren van de 19e eeuw – dan zien we dat de viervoeter eigenlijk helemaal niet zoveel lijkt op de hond vandaag de dag. Dat komt natuurlijk omdat de boeren het uiterlijk niet belangrijk vonden.
De start van de fokprogramma’s
Hoe kreeg het huisdier dan zijn huidige vorm? Wel, in de decennia na de oorlog, kwam er meer bekendheid voor de hond en werden er verenigingen gesticht die het dier wilden fokken.
Er kwamen regels en standaarden en iedereen die de viervoeter wilde hebben ingeschreven moest zich daaraan houden. In 1974 was het dier al dermate populair dat er een film verscheen over het dier – Stub, heette die film.
De bekendheid groeide en in 1979 kreeg de viervoeter in Amerika nationale erkenning. Omdat er ook wereldwijde erkenning kwam in de jaren 1990, kwam de viervoeter ook naar Nederland en is sinds die tijd bijzonder populair.
Het ontstaan van de kleurencode
De verschillende kleuren die de Australische Herder aanneemt, zijn rechtstreeks terug te leiden naar zijn Europese voorouders.
De Schotse herdershonden of de Border Collie, bijvoorbeeld, hebben een hele vergelijkbare lichaamsbouw, maar ook de kleuren zijn erg vergelijkbaar. Je kent de hond bijvoorbeeld wel van de televisieserie Lassie.
Er is ook een vergelijking mogelijk met de verschillende kleuren die Spaniels en bijvoorbeeld de Baskische herder aan kunnen nemen.
Meer over de kleuren van de Australische herdershond
Als je een Australische Herder met een bruine vacht ziet, ga dan even stilstaan en neem hem eens helemaal in je op. Het dier ziet er vaak werkelijk waar prachtig uit.
De half langharige hond kan zowel in steile als golvende haren komen en vooral als de vacht goed is verzorgd door de eigenaar – getrimd, geborsteld en gebadderd – dan zal het daadwerkelijk glanzen.
Hoe ouder de bruine Australische Herder hoe donkerder het rood in zijn vacht zal worden. Het is daarom ook een van de manieren om de leeftijd te schatten van de viervoeter.
De variaties aan bruinrode vachten
Zoals we hierboven al vermeldden, is het eigenlijk niet mogelijk voor een Australische Herder om helemaal egaal roodbruin te zijn. Meestal zit er altijd wel een vlek wit op de neus, op de borst en meer op de voorpoten dan op de achterpoten.
De mate van witheid op die plekken kan echter wel verschillen: het hoeft echt niet zo duidelijk te zijn. Hoe minder wit, hoe vaker een Aussie dan ook als egaal bruinrood wordt bestempeld, al zou dat officieel dus niet mogen.
Toonaangevend voor de bruinrode zowel als de zwarte Aussie is de witte streep van de neus naar het voorhoofd die het hoofd een symmetrische vorm geeft.
Een verscheidenheid aan tinten rood
Net als met andere dieren wordt de kleur rood ook wel gebruikt om verschillende bruintinten te beschrijven. Het is dus uiteraard niet zo rood als een brandweerauto.
De kleur kan variëren van het bruin van de herfst tot de kaneeltint. En van champagnerood tot roest, koper of zelfs bruinzwart. Welke tint rood het ook is, alles wordt onder één kop gezet.
Alle bruintinten bij de rode Aussie kunnen in de loop van het leven van een hond veranderen en het wit kan na verloop van tijd ook verdwijnen en roder worden.
Leer alles over jouw lieve Australische Herder
Wil je álles leren over jouw Australische Herder? Bekijk dan ook het Australische Herder Handboek eens. In dit boek van 100+ pagina’s ontdek je namelijk alles over deze lieve hond!
Klik hier om het boek te bekijken →
De problemen met de rode Merle
Een van de populairste Aussies is de blauwe Merle en de rode Merle. Toch is het niet aan te raden om zo’n beest daadwerkelijk te nemen, aangezien er heel wat erfelijke aandoeningen met het huisdier meekomen.
Zeker als je twee Merle rashonden kruist, kun je een soort ‘dodelijke witte’ krijgen. Dat is een hond met bijna geen pigment en die daardoor flink ziek kan worden: blindheid en doofheid zijn enkele van de aandoeningen waaraan zo’n hond kan lijden.
Let op – voordat je gaat fokken met jouw Merle hond, ga eerst eens om raad vragen bij een fokvereniging of een hondenorganisatie.
Waar je op moet letten bij een rode Aussie
De rode Aussie kun je opdelen in twee groepen: de rode Australische Herders en de Merle rode Australische Herders. Je kunt zonder gevaar een rode Australische Herder nemen.
Maar je moet wat meer oppassen bij de Merle, die kan immers soms wat problemen hebben zoals slechthorendheid en blindheid. Over het algemeen echter zijn ook de Merle rashonden met één Merle ouder prima gezond en kun je er net zo veel van genieten als met ‘normale’ Aussies.
De Australische Herder is een verbluffend ras dat enorm intelligent is en er ook nog eens bijzonder mooi uitziet.
Nog meer leren over jouw (toekomstige) Australische Herder?
Bekijk dan het Australische Herder Handboek eens. In dit e-book met meer dan 100 pagina’s leer je alles over deze hond.
Zo gaat het onder andere over de aanschaf, raskenmerken, gezondheid, verzorging en gedragstraining. En je krijgt tijdelijk ook nog eens 4 gratis bonus boeken!
Klik hier om het boek te bekijken →
